گفته شد که تبرک به قبور صالحین از جمله عاداتی است که در میان مسلمانان رواج داشته است. نمونه ای دیگر از شواهدی که نشان دهنده این مهم است تعبیری است که سمهودی در کتاب «وفاء الوفاء» به نقل از احمد بن یکوت نقل کرده است. وی می نویسد:
«قال صالح بن عبد الحليم: سمعت أبا محمد عبد السلام بن يزيد الصنهاجي يقول: سألت أحمد بن يكوت عن تراب المقابر الذي كان الناس يحملونه للتبرك هل يجوز أو يمنع؟ فقال: هو جائز، وما زال الناس يتبركون بقبور العلماء والشهداء والصالحين، وكان الناس يحملون تراب قبر سيدنا حمزة بن عبد المطلب في القديم من الزمان»[1]
«الصنهاجی می‌گوید: از احمد بن یکوت دربارۀ خاک قبرهایی که مردم آن را برای تبرک برمی‌دارند سوال شد که آیا چنین کاری جایز است یا ممنوع است؟ گفت: این کار جایز است و مردم پیوسته به قبور علما و شهداء و صالحان تبرک گرفته‌اند و مردم خاک قبر سیدنا حمزه بن عبدالمطلب را از دیرباز برمی‌داشتند».
[1] السمهودي، علي بن عبد الله (م 911)، وفاء الوفاء بأخبار دار المصطفى، دار الكتب العلمية، بيروت، الطبعة: الأولى، 1419هـ. ج 1 ص 95.